Glukozuria nerkowa to obecność glukozy w moczu u osoby, u której stężenie glukozy we krwi nie jest zwiększone (nie choruje np. na cukrzycę). Glukozuria nerkowa może występować samoistnie i wtedy jest to łagodny stan, który nie wymaga leczenia ani nie pociąga za sobą niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych. Może też być jednak związana z innymi chorobami i wtedy leczenie i rokowanie jest zależne od chorób towarzyszących.
Co to jest glukozuria nerkowa?
Glukozuria nerkowa to zaburzenie wchłaniania glukozy w cewkach nerkowych, które prowadzi do obecności glukozy (popularnie: „cukru”) w moczu u osoby, która nie choruje na cukrzycę i u której stężenie glukozy we krwi jest prawidłowe lub nawet zmniejszone. U osoby zdrowej glukoza w moczu nie występuje.
Glukozuria (glukoza w moczu) nerkowa – przyczyny
Glukozuria nerkowa dziedziczy się jako cecha autosomalna recesywna lub dominująca, najczęściej jest to mutacja genu dla tzw. kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2). Glukozuria nerkowa wtórna (nabyta) jest najczęściej następstwem toksycznego uszkodzenia cewek nerkowych, jako jeden z objawów zespołu Fanconiego.
Glukozuria (glukoza w moczu) nerkowa – objawy
W pierwotnej glukozurii nerkowej nie ma innych objawów poza glukozurią, czyli obecnością glukozy w moczu, najczęściej wykrytą przypadkowo.
Glukozuria (glukoza w moczu) nerkowa – rozpoznanie
Glukozurię nerkową rozpoznaje się u pacjenta, u którego występuje glukoza w moczu oraz u którego wykluczono cukrzycę (stężenie glukozy we krwi na czczo i w teście obciążenia glukozą jest prawidłowe). Glukozuria nerkowa może być jedynym zaburzeniem czynności cewek nerkowych lub mogą jednocześnie występować inne zaburzenia (np. zespół Fanconiego), dlatego aby je wykluczyć, lekarz może zlecić inne badania.
Leczenie glukozurii nerkowej
Glukozuria nerkowa nie wymaga leczenia, jeśli nie jest związana z żadną inną chorobą. Rokowanie jest dobre, glukozuria nerkowa nie ma żadnych konsekwencji zdrowotnych.