Ogólne badanie moczu
Ogólne badanie moczu polega na ocenie próbki moczu pod kątem cech fizycznych i biochemicznych oraz obecności w moczu komórek, wałeczków i kryształów.
Ogólne badanie moczu polega na ocenie próbki moczu pod kątem cech fizycznych i biochemicznych oraz obecności w moczu komórek, wałeczków i kryształów.
Posiew moczu wykonuje się w przypadku podejrzenia zakażenia układu moczowego.
Oznaczanie stężenia kreatyniny we krwi jest najpowszechniej wykonywanym badaniem do oceny czynności nerek.
GFR to wskaźnik przesączania kłębuszkowego (ilość osocza przefiltrowana w jednostce czasu przez kłębuszki nerkowe do tzw. moczu pierwotnego). Jego wielkość świadczy o sprawności nerek.
Stężenie mocznika we krwi jest wskaźnikiem czynności nerek - rośnie w miarę nasilania niewydolności nerek.
Stężenia we krwi sodu i potasu (często wspólnie nazywanych „elektrolitami”) pozwalają ocenić zaburzenia wynikające z nieprawidłowej pracy nerek.
Stężenia wapnia i fosforu we krwi są często nieprawidłowe w przebiegu niewydolności nerek.
Gazometria krwi służy do oceny zaburzeń tzw. gospodarki kwasowo-zasadowej. Materiałem do badania jest najczęściej krew tętnicza, rzadziej żylna albo włośniczkowa.
Badanie ultrasonograficzne jest powszechnie dostępnym, nieinwazyjnym badaniem obrazowym, które pozwala uwidocznić narządy jamy brzusznej i miednicy.
Urografia to badanie z użyciem promieni rentgenowskich po podaniu dożylnym środka kontrastowego, który zostaje „wychwycony” przez nerki i wydzielony do moczu.
Cystografia to badanie polegające na podaniu środka kontrastowego przez cewnik do pęcherza moczowego i wykonaniu zdjęć rentgenowskich.
Cewnikowanie pęcherza moczowego jest procedurą medyczną, która polega na wprowadzeniu przez cewkę moczową do pęcherza moczowego cewnika. Cewnik to cienka rurka, przez którą mocz odprowadzany jest bezpośrednio do worka, z którym cewnik jest połączony. Cewnikowanie nie jest bolesne, choć może wiązać się z pewnym dyskomfortem
Wskazania do badania kreatyny stanowią podejrzenia uszkodzenia mięśni szkieletowych, które wynikają z choroby mięśni lub choroby pośrednio wpływającej na układ mięśniowy. Należą do nich dystrofie mięśniowe, zapalenie mięśni, nadczynność tarczycy, choroba Cushinga, urazy mięśni.
Właściwe stężenie chlorków we krwi zapewnia prawidłową pracę układu nerwowo-mięśniowego oraz pokarmowego - podstawowy składnik soku żołądkowego to kwas solny, składający się z jonów chlorkowych.
Jakie są wskazania do oznaczenia stężenia białka całkowitego we krwi? Jak interpretować wynik badania?
Pielografia to badanie z użyciem promieni rentgenowskich po podaniu środka cieniującego do układu kielichowo-miedniczkowego nerki, służące do obrazowania górnego odcinka dróg moczowych.
Scyntygrafia to badanie radioizotopowe polegające na podaniu odpowiedniej substancji, a następnie pomiarze promieniowania emitowanego przez tę substancję.
Biopsja polega na pobraniu niewielkiego fragmentu miąższu nerkowego do badań mikroskopowych. Biopsję wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Podczas biopsji pacjent leży na brzuchu. Po biopsji może wystąpić przejściowy krwinkomocz lub krwiomocz, a poważne powikłania są rzadkie
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł