×
COVID-19: wiarygodne źródło wiedzy

Zakażenie układu moczowego u kobiet po menopauzie

Pytanie nadesłane do redakcji

Zakażenie układu moczowego u kobiet po menopauzie. Od 2 lat mam problemy z pęcherzem. Co 3 miesiące mam jakąś bakterie w pęcherzu, a dolegliwość polega na pieczeniu w środku pęcherza - nie w czasie oddawania moczu. Lekarz (rodzinny) przepisuje mi zawsze inny antybiotyk, który pomaga tylko na jakiś czas, bo choroba się powtarza. Na moje pytanie dlaczego odpowiedział, że w moim wieku (mam 56 lat, jestem kobietą w menopauzie) to częste. Dlaczego?

Odpowiedział

dr n. med. Robert Drabczyk
specjalista chorób wewnętrznych
nefrolog
Oddział Nefrologii i Stacja Dializ
Szpital Wojewódzki, Bielsko-Biała

W pytaniu opisano problem nawracających zakażeń układu moczowego u kobiety po menopauzie. Zakażenie układu moczowego występuje znacznie częściej u kobiet ze względu na krótką cewkę moczową oraz małą odległość pomiędzy odbytem a ujściem cewki moczowej. Zmiany hormonalne związane z menopauzą prowadzą do zmian błony śluzowej oraz flory bakteryjnej pochwy, co również sprzyja rozwojowi zakażeń układu moczowego. Z tych powodów u wielu kobiet zakażenie układu moczowego (zwykle pęcherza) występuje wielokrotnie, często kilka razy w ciągu roku, stanowiąc poważne utrudnienie codziennego życia. W takich przypadkach mówimy o nawracającym zakażeniu układu moczowego. Dla tych kobiet częste zapalenia pęcherza stanowią dużą uciążliwość podczas codziennego życia oraz są powodem bardzo przykrych dolegliwości. W zdecydowanej większości przypadków nie ma jakichkolwiek nieprawidłowości w obrębie układu moczowego, których leczenie prowadziłoby do ustąpienia nawrotów zakażenia.

Leczenie zapalenia pęcherza polega na stosowaniu przez kilka dni (zwykle 3-7) antybiotyku zaleconego przez lekarza na podstawie antybiogramu (jeżeli wykonano posiew moczu) lub takiego, który zwykle jest skuteczny w zakażeniu wywołanym przez E. coli. Typowo stosowane leki to trimetoprym, sam lub z sulfametoksazolem (np. Biseptol, Bactrim), nitrofurantoina (np. Furagin) czy cyprofloksacyna (np. Cipropol, Cipronex). Dolegliwości zwykle ustępują w ciągu 1-3 dni. Niektóre kobiety z rozpoznanym nawracającym zakażeniem układu moczowego mogą, po uzgodnieniu takiego postępowania z lekarzem, samodzielnie rozpocząć leczenie antybiotykiem.

W okresie pomiędzy nawrotami należy przestrzegać szeregu zasad dotyczących stylu życia, które mogą w istotny sposób zmniejszyć częstotliwość tych nawrotów.

Zasady ogólne to:

  • picie odpowiednio dużej ilości płynów w ciągu doby (około 1,5 l); wypicie dodatkowej szklanki napoju przed stosunkiem płciowym
  • po wystąpieniu potrzeby oddania moczu, nie należy tej czynności odwlekać; zawsze należy oddać mocz po stosunku płciowym
  • codzienne picie soku z żurawin (około 1 l), który hamuje przyleganie bakterii do błony śluzowej dróg moczowych. Dostępne są również tabletki zawierające wyciąg z owoców żurawiny
  • należy codziennie myć narządy płciowe (oraz zawsze przed stosunkiem płciowym); należy podcierać się w kierunku od przodu do tyłu, co zapobiega przemieszczaniu bakterii z okolicy odbytu w okolicę ujścia cewki moczowej
  • w przypadku stosowania środków plemnikobójczych, zwłaszcza z krążkiem pochwowym, zmiana na inną metodę antykoncepcji w porozumieniu z lekarzem.

Sposoby zapobiegania zalecone przez lekarza i pod jego kontrolą to:

  • u kobiet, u których nawroty zakażenia mają wyraźny związek z aktywnością seksualną, przyjmowanie profilaktycznej pojedynczej dawki antybiotyku po stosunku płciowym,
  • u kobiet po menopauzie korzyść może dawać dopochwowe stosowanie estrogenów, które pomagają przywrócić prawidłową florę bakteryjną, co hamuje rozwój bakterii wywołujących zakażenie układu moczowego,
  • u niektórych kobiet poprawę może przynieść tzw. immunoprofilaktyka, czyli stosowanie preparatu (powszechnie nazywanego szczepionką), który ma zwiększyć odporność na zakażenia bakteriami wywołującymi typowo zapalenie pęcherza. Jak dotąd w badaniach klinicznych skuteczność wykazano tylko dla preparatów zawierających ekstrakt z bakterii E. coli. Preparaty takie można stosować tylko na zlecenie i pod kontrolą lekarza.

Piśmiennictwo:

Duława J.: Zakażenia układu moczowego - VADEMECUM. Medycyna Praktyczna. Kraków 1998
Szczeklik A. (red.): Choroby wewnętrzne. Wydanie III. Kraków 2011
Zakażenia układu moczowego - VADEMECUM Książek A. i  Rutkowski B. Nefrologia. Wydanie I. Lublin 2004

27.04.2012
Wybrane treści dla Ciebie
  • Zakażenia układu moczowego u dzieci
  • Zapalenie pęcherza i inne zakażenia układu moczowego
Inne pytania
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta