Nawracające zapalenia cewki moczowej

Pytanie nadesłane do redakcji

Witam serdecznie! Panie doktorze mamy ogromny problem. Moj mąż choruje od 9 miesięcy na zapalenie cewki moczowej. Byliśmy juz kilka razy u lekarza rodzinnego (dodam ze mieszkamy w UK), który bez jakichkolwiek badań przypisał Doksycykline i maść Clotrimazol; było trochę lepiej, ale po jakimś czasie dolegliwość wróciła (zaczerwienienie, częste oddawanie moczu, ból jąder i dyskomfort), poszliśmy znów do lekarza. Tym razem wziął wymaz i wypisał Metronidazol. Nie wiem co robić, gdyż mąż nadal czuje dyskomfort i ma zaczerwienioną cewkę. Ja również byłam u lekarza i ze mną jest ok. Nie wnikam skąd mąż się tego nabawił, chcę mu pomoc, bo widzę że cierpi i ciągle powtarza, bym znalazła sobie partnera, bo on nie może. Nie sypiamy ze sobą od ok. 9 miesięcy, a przecież mamy dopiero 35 lat i 33 lata. Co robić ? Proszę nam pomóc. Proszę o szybką odpowiedź. Pozdrawiam i z góry dziękuję.

Odpowiedział

dr n. med. Robert Drabczyk
specjalista chorób wewnętrznych
nefrolog
Oddział Nefrologii i Stacja Dializ
Szpital Wojewódzki, Bielsko-Biała

Z informacji podanych w pytaniu wynika, że u młodego mężczyzny występują objawy i dolegliwości dotyczące cewki moczowej (zaczerwienienie), dolegliwości dyzuryczne (częste oddawanie moczu) oraz ból jąder i dyskomfort.

Zapalenie cewki moczowej u mężczyzny zwykle jest spowodowane zakażeniem i należy do zespołu chorób przenoszonych drogą płciową. Wyróżnia się zapalenie cewki moczowej: rzeżączkowe (wywołane przez dwoinkę rzeżączki) i, częstsze, nierzeżączkowe (wywołane przez chlamydie, mikoplazmy, rzęsistka pochwowego lub bakterie inne niż dwoinka rzeżączki). Objawy występują po upływie 4?14 dni od kontaktu z zakażonym partnerem. Ból: ból podczas oddawania moczu zlokalizowany w dalszym odcinku cewki moczowej, najsilniejszy rano; Między mikcjami występuje swędzenie zewnętrznego ujścia cewki moczowej. Obserwuje się ropny wyciek z cewki, niekiedy podbarwiony krwią. Może występować częstomocz i naglące parcie na mocz, jeśli współistnieje zapalenie pęcherza moczowego lub gruczołu krokowego. Może występować ból w mosznie spowodowany zapaleniem najądrza, a nawet zapaleniem jądra.

Szybką metodą potwierdzenia rozpoznania jest badanie mikroskopowe wymazu z cewki lub próbki początkowego strumienia moczu po zabarwieniu metodą Grama. U wszystkich chorych należy wykonać posiew wydzieliny lub wymazu z cewki moczowej w kierunku rzeżączki, jak również poszukiwać innych przyczyn zakażenia, jak chlamydie, rzęsistek pochwowy i inne. Jednak dostępności badań wykrywających drobnoustroje wywołujące nierzeżączkowe zapalenie cewki jest ograniczona, dlatego często podejmuje się leczenie empiryczne, czyli bez znajomości rodzaju drobnoustroju.

W przypadku wykrycia dwoinek rzeżączki leczenie polega na przyjęciu jednorazowej dawki antybiotyku doustnie (cyprofloksacyna 500 mg, ofloksacyna 400 mg) lub w zastrzyku domięśniowym (ceftriakson 1,0 g).

Jeżeli rozpoznaje się nierzeżączkowe zapalenie cewki, to skuteczny jest jeden z poniższych schematów leczenia doustnego:

• doksycyklina 100 mg 2 × dz. przez 7 dni
• azytromycyna 1,0 g jednorazowo
• erytromycyna 500 mg 2 × dz. przez 14 dni
• ofloksacyna 200 mg 2 × dz. (lub 400 mg 1 × dz.) przez 7 dni.

Bardzo często jednak lekarz nie ma możliwości ustalenia rodzaju drobnoustroju i w takich sytuacjach zaleca leczenie, które może być skuteczne w rzeżączkowym i nierzeżączkowym zapaleniu cewki, np. azytromycyna p.o. 2,0 g jednorazowo lub ofloksacyna 200 mg 2 × dz. (lub 400 mg 1 × dz.) przez 7 dni.

W przypadku choroby szerzącej się drogą kontaktów seksualnych konieczne jest również leczenie partnerów.

Utrzymujące się lub nawracające dolegliwości dyzuryczne stanowią niekiedy bardzo trudny problem diagnostyczny i leczniczy. W takich przypadkach warto szukać pomocy specjalistycznej, w tym przypadku zwykle urologa, ze względu na większe możliwości diagnostyczne oraz możliwość innej, niż zakażenie, przyczyn objawów.